Kilo's & Kilometers

“Een rondje van 5km…ik wist niet wat me overkwam, ik denk dat ik zelfs even gespuugd heb toen”

Hardlopen met obesitas?

Voor velen klinkt het als een onmogelijke uitdaging, maar voor Danielle Inostroza (41) is het inmiddels een manier van leven.
Sinds 2009 trotseert ze niet alleen de kilometers, maar ook de vooroordelen. Met een start van slechts een paar minuten achter elkaar hardlopen, heeft ze zichzelf weten op te werken naar indrukwekkende prestaties: twee marathons op haar naam en een hart vol passie voor de sport.

In de afgelopen jaren verloor Danielle 55 kilo, maar haar verhaal gaat veel verder dan cijfers op de weegschaal. Ze bewijst dat hardlopen niet alleen draait om snelheid of perfectie, maar vooral om doorzettingsvermogen, moed en plezier. Ondanks dat ze nog steeds obesitas heeft, blijft ze zichzelf uitdagen en inspireert ze anderen om ook in beweging te komen.

Op Wereld Obesitas Dag hopen we dat haar verhaal anderen inspireert om die eerste stap te zetten—ongeacht de drempels die ze tegenkomen. Lees mee en ontdek hoe Danielle met lef en een paar goede hardloopschoenen de wereld een stukje lichter maakt, één kilometer tegelijk.

In 2009 begonnen met hardlopen, en sindsdien enorm veel bereikt. Kun je ons meenemen naar die eerste momenten, toen je begon met hardlopen? Wat was je motivatie op dat moment?

Eigenlijk was de allereerste en voornaamste reden om hard te lopen, afvallen! Toen wist ik nog niet dat eigenlijk krachttraining en voeding het antwoord was, ik was ervan overtuigd dat hardlopen dé oplossing was. Mijn (altijd fitte) vader nam mij mee op sleeptouw naar het wel bekende meertje Geestmerambacht, in Alkmaar. Een rondje van 5km…ik wist niet wat me overkwam, ik denk dat ik zelfs even gespuugd heb toen. Mijn longen brandde, benen verzuurde, maag keerde op, maar ik dacht alleen maar, hell no.. ik moet en zal dit rondje doen. And so I did!


Welke obstakels kwam je tegen op je weg naar het afvallen en hardlopen, zowel fysiek als mentaal? Hoe heb je die overwonnen?

De grootste obstakels zijn wel de onbekende mensen om je heen, de blikken die ze je geven, hoofdschuddend, de opmerkingen die ze naar je hoofd gooien: Dat kan sneller! Ja als je op dit tempo rent kun je beter lopen! Een lange broek kan ook!
Dat zijn en blijven wel de minder leuke dingen, maar ik denk altijd maar, jullie weten helemaal niet waar ik mee bezig ben, soms roepen ze dat terwijl ik een lage hartslag training uitvoer voor een marathon, en dan denk ik – maar 1% van de wereld bevolking doet dit, dus zegt meer over jou dan over mij.
Ik ben aan het werk voor mezelf met mezelf, bemoei je er toch niet meer denk ik dan, en dan keer ik weer in mijn eigen bubbel. Fysiek was het enkel de conditie vanwege de kilo’s, schurende benen was snel opgelost met alle middeltjes die daarvoor zijn.

Mentaal gezien... ik heb altijd hardgelopen in m’n koppie alsof ik geen obesitas heb, ik dacht nee, ik accepteer dat niet in mijn hoofd en ik ga gewoon knallen!
Mijn mantra is op een gegeven moment ook omgeschakeld naar: I don’t run to be skinny, I run to be badass!

“Na die 2 jaar kon ik kilometers maken zonder erbij na te denken, gewoon genieten van de natuur, wat een verademing”

Je hebt 55 kilo verloren en twee marathons voltooid, maar je hebt nog steeds obesitas. Hoe zou je jezelf beschrijven als hardloper? Wat betekent hardlopen voor jou, los van het gewichtsverlies?

Hardlopen is mijn uitlaatklep, wanneer ik me niet lekker voel, een drukke werkdag heb gehad, onrustig ben door wat dan ook, dan ga ik hardlopen.
In de natuur, vroeg in de ochtend of gewoon overdag, de rustige wereld bekijken en kilometers maken.
Was dit altijd zo? Zeker niet, in het begin was het zweten, ploegen, strijden in m’n kop.. dat heeft zo een 2 jaar geduurd. Na die 2 jaar kon ik kilometers maken zonder erbij na te denken, gewoon genieten van de natuur, wat een verademing.
Snelheid heb ik nooit gehad, maar duurlopen, ja daar ben ik gaandeweg goed in geworden. Tuurlijk nu 55 kilo lichter heb ik een beter tempo, maar nog steeds neem ik mijn kilo’s mee op sleeptouw, wat altijd invloed heeft.

Je blijft hardlopen, ondanks dat je nog steeds obesitas hebt. Wat zou je zeggen tegen mensen die denken dat hardlopen alleen voor slanke mensen is of dat het niet voor hen weggelegd is?

Het eerste wat ik zou zeggen is, koop goede schoenen!
Ik ben al die jaren trouwe klant bij All for Running in Alkmaar, zij hebben ook de ontwikkeling gezien in schoeisel door het gewichtsverlies. Ik denk doordat ik altijd aangemeten schoenen heb gedragen, ik nooit een blessure heb gehad. Dus dat is mijn eerste tip.
Daarnaast, volg je hart, en vergeet niet dat het een mindset is – elke obstakel kan overwonnen worden, en de vrijheid die hardlopen geeft is ongekend.
En ja, soms moet je tijdens een training even 1 minuutje wandelen, of even uithijgen tegen een boom, maar hé ook dat is ok 😉, ieder zijn eigen tempo.

Wat zijn de belangrijkste lessen die je hebt geleerd door het hardlopen, zowel voor je fysieke gezondheid als voor je mindset?

Dat alles mogelijk is, zolang je de discipline op kan brengen, ook op de dagen dat je niet gemotiveerd bent. Hardlopen heeft me geleerd om niet op te geven, zelfs als het moeilijk is. Het was vaak niet makkelijk om te blijven rennen, vooral met het gewicht dat ik droeg, maar het leerde me dat ik veel meer kan dan ik soms zelf dacht.
Fysiek heb ik geleerd om goed naar mijn lichaam te luisteren. In het begin voelde ik me snel uitgeput, maar door consistent te trainen, merkte ik dat ik sterker werd.
Hardlopen is ook mijn manier geworden om mijn hoofd leeg te maken. Het geeft me een gevoel van vrijheid en rust.

“Tijdens een training komt de snelste aangevlogen van zijn/haar oefening, en roept dan naar mij als laatste van de groep: ,,lekker bezig topper!” En het mooie is, dat menen ze dan ook!”

Hoe ervaar je het om te trainen binnen een hardloopclub waar de meeste leden niet met obesitas trainen? Voel je je gesteund in je eigen reis, en welke impact heeft de club op jouw motivatie en doorzettingsvermogen?

Ik moet zeggen, ik vond het de eerste keer heeeeel erg spannend. Ik ben niet snel, ik ben niet slank, dus…red ik dit wel, kan ik dit wel?
Niets was minder waar… wat een mega fijne groep, een hechte community en 0 oordeel! Het zijn gewoon allemaal hardlopers met passie voor hardlopen, en iedereen laat iedereen in hun waarde, want iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal. Tijdens een training komt de snelste aangevlogen van zijn/haar oefening, en roept dan naar mij als laatste van de groep: ,,lekker bezig topper!” En het mooie is, dat menen ze dan ook!
Dus ja, ik voel me zeker gesteund, dit is ook een van de redenen dat ik mijn stoute hardloopschoenen heb aangetrokken en me inschreef voor mijn 1e marathon in 2023.

Welke droom of doel heb je nu nog op hardloopgebied?

Dat is een makkelijke: dé New York Marathon, samen met mijn vader, dat is mijn ultieme hardloop droom!
One day zullen wij daar samen staan, en zal ik van elke kilometer genieten!

Als je kijkt naar Wereld Obesitas Dag, wat zou je graag willen dat mensen meenemen uit jouw verhaal? Wat is je boodschap voor mensen die twijfelen of ze de eerste stap kunnen naar hardlopen terwijl ze obesitas hebben?

In het kort: begin gewoon! Het maakt niet uit hoe klein de stap is, elke stap telt. Toen ik begon met hardlopen, was het niet perfect, en ik dacht niet meteen dat ik een marathon zou kunnen lopen. Maar ik begon met kleine, haalbare doelen en bouwde dat langzaam uit. Het belangrijkste is, wacht niet op het 'perfecte moment' of dat je jezelf in een bepaalde vorm moet krijgen voordat je begint. Het gaat erom dat je jezelf toestemming geeft om te beginnen, waar je ook staat. Vergelijk jezelf of je vooruitgang niet met anderen, je bent namelijk uniek. En bovenal: wees trots op elke stap die je zet!



Wil jij Danielle volgen om te zien wanneer ze haar marathon in New York loopt met haar vader? Zij is uiteraard te vinden op Strava en bij de trainingen van The Athlete Club in Heerhugowaard.