Trailrunnen

Wat mij aanspreekt is de natuur en de afwisseling. Het lopen voelt lichter, ook al is de ondergrond uitdagender.

In deze RunTalks editie spreken we met Linda Zwagerman, een trotse TACleet die haar hart volledig heeft verloren aan het trailrunnen. Waar de één kiest voor strak asfalt, zoekt Linda juist de uitdaging in de bossen en duinen van Schoorl. Met zand, modder en heuvels als speelveld voelt ze zich helemaal in haar element. Linda vertelt over haar liefde voor de natuur, hoe ze omgaat met de uitdagingen onderweg, haar gehoorbeperking en waarom trailrunnen voor haar voelt als puur buitenspelen.

De bossen en duinen bij Schoorl, Groet en Bergen zijn inmiddels haar tweede thuis en haar verhalen laten zien dat trailrunnen niet alleen uitdagend, maar vooral ook ontzettend leuk kan zijn.

Wat trok jou ooit in het trailrunnen, en hoe ben je ermee begonnen?

Sinds 2012 loop ik hard, ik ben begonnen met de bekende ‘Evi’ op mijn iPod. Daarvoor had ik eigenlijk altijd een haat-liefde verhouding met hardlopen. Samen met mijn vader ben ik langere afstanden gaan lopen, toen noemden we dat gewoon hardlopen in het bos 😅. Wat mij aanspreekt is de natuur en de afwisseling, het lopen voelt lichter, ook al is de ondergrond uitdagender. Later ben ik trail-evenementen gaan doen, vanwege de wisselende natuur, de kleinschaligheid en fantastische sfeer.

De bossen en duinen tussen Groet en Bergen zijn favoriet bij jou. Wat maakt dat gebied zo speciaal?
Alles tussen Castricum en Schoorl is mijn favoriete gebied, Schoorl heeft de hoge duinen en mul zand, dat is echt bikkelen, als je een rot dag hebt gehad dan ben je na afloop weer alles kwijt. Bergen is gewoon echt heel mooi, nu staat er heel veel heide in de bloei veel loof bos en veel uitdagende paden. Veel afwisseling, sprongetjes hier en daar, eigenlijk gewoon buitenspelen voor volwassenen.
Het is ook lekker dichtbij huis en ik ken de omgeving als mijn broekzak. Het verveelt eigenlijk ook nooit, want elke seizoen heeft zijn charme. Ik blijf altijd van de omgeving genieten.

je bent gewoon lekker buiten aan het spelen! Zand, blubber, stenen en water…heerlijk!

Trailrunnen kan soms uitdagend zijn, hoe ga je om met lastige stukken of onverwachte situaties onderweg?

Voor mij is het belangrijk om snelheid ondergeschikt te maken. Mentaal en lichamelijk word je vaak flink uitgedaagd, maar hoe zwaar het ook is: er komt altijd een eind. Ik probeer me niet te laten frustreren en denk vaak: je bent gewoon lekker buiten aan het spelen! Zand, blubber, stenen en water…heerlijk!
De hoogtemeters maken het verschil voor mij wanneer ik kies voor de afstand, mijn favoriete afstand blijft een halve marathon, maar een trail met veel hoogtemeter is wel een heel andere beleving.

Hoe bereid jij je voor op een trailrun?

Ik zorg dat ik goed eet en drink van tevoren. Mijn trailrugzak vul ik, ik zet mijn kleding en schoenen klaar, afhankelijk van het weer en de ondergrond kies ik voor trailschoenen of gewone running shoes. En wat er ook gebeurt: mijn pet gaat altijd mee.
En ik loop eigenlijk altijd een korte broek, pas als het onder 0 is dan ga ik in een lange tight, maar nee, ik vind dat eigenlijk niets.

We leave nothing but footprints! Geen bekertjes onderweg dus, die moet je zelf meenemen.

Wat is voor jou het grootste verschil tussen trailrunnen en hardlopen op de weg? Want we zien op Strava dat je beide doet ;)

Zowel hardlopen op de weg als trainrunnen heeft z’n charmes, maar wat ik zo fijn vind aan trailen is dat er geen tijdsdruk in zit en je helemaal op gaat in de natuur.
Op de weg is het meer op snelheid en het najagen, en trailen is meer een beleving, dat vind ik het mooiste eraan.
Daarnaast heb je op de weg te maken met veel meer verkeersdeelnemers, en dat is met mijn slechte gehoor niet altijd veilig. Ik ben niet bang, maar wel alert. In het bos scan je continu de ondergrond, valpartijen zijn niet ongewoon, de looptechniek is echt ook echt wel anders.

Wat voor aanpassingen vraagt jouw gehoorbelemmering tijdens het hardlopen?

Eigenlijk beschik ik maar over 40% gehoor, daardoor hoor ik vaak niet andere weggebruikers. Ook in het bos hoor ik de mountainbikers niet, wanneer ik over smalle paden hardloop en zij willen inhalen. In het verleden heb ik daardoor wel wat aanvaringen gehad, toen dacht ik: hoe kan ik dit oplossen?
Door hier en daar wat te onderzoeken ben ik terecht gekomen bij een t-shirt met de opdruk: Not Rude Just Deaf! Deze draag ik dan ook tijdens elke trailrun, en ja, ik heb er meer dan een ;)

Welke drie dingen mogen bij jou absoluut niet ontbreken als je gaat trailrunnen?

Mijn trailrugzak met electrolyten drank, mijn telefoon (voor noodgevallen én mooie plaatjes) en een ziplock zakje voor mijn hoortoestellen en telefoon. Bij evenementen gebruik ik graag een loophorloge met gpx-bestanden en liefst real live kaarten. En onthoud: we leave nothing but footprints! Geen bekertjes onderweg dus, die moet je zelf meenemen.
Iets wat niet mag ontbreken zijn tenensokken, door het hardlopen in het zand komt er aardig wat zand in de schoenen, met gewone sokken gaat het schuren, en dat willen we niet.

Ga eens mee met een trailrunner, het fijne is snelheid is niet belangrijk.

Heb je een favoriete herinnering of bijzonder moment van een run dat je altijd bijblijft?

Ja, zeker! Ik liep met vrienden een trail in Gelderland, vlak na flinke buien. Ik zag een plas waarvan we niet wisten hoe diep of hoe de ondergrond was. Ik zeg: o, dat kan wel, zal wel meevallen. Dus enthousiast rennen we door kniehoogte water, tot ik ineens geen grond meer onder mijn voeten had en alleen nog mijn pet boven water uitstak. Niet zo raar, ben ook de kortste van het stel.

Daarnaast heb ik ook hét Trail Paspoort van Mudsweattrails.nl, een super leuk initiatief door heel Nederland heen. Wanneer je een route aanschaft krijg je er ook koffie/thee bij én een lokaal gebakje!

Na het uitlopen van de trail sluit je dan lekker af bij de lokale horeca gelegenheid en krijg je ook een unieke stempel in het paspoort! Wat ik extra leuk vind is dat ik na afloop alle kenmerken van de loop erin schrijf, mooie herinneringen, hoe ik de trail vond, de tijd en mijn gevoel.

Je ziet vaak genoeg dat iemand uit het niets stopt, en zijn telefoon pakt om een foto te maken van het prachtige gebied, dat is echt kenmerkend!

Welke tip zou je geven aan iemand die twijfelt om te beginnen met trailrunnen?

Als je een beetje zou willen trailen, dan is het meestal fijn als je lekker 10 km op de weg zou kunnen lopen, omdat je pezen en spieren dan wel gewend zijn aan het lopen. Ik zou zeggen: Ga eens mee met een trailrunner, het fijne is snelheid is niet belangrijk. Tijdens het trailen kijk je ook anders, veel korter voor je uit, om te zien of er obstakels zijn. Maar ga het gewoon proberen, wees niet bang.

Of sluit gewoon eens aan op zondag bij The Athlete Club in Bergen. Het is laagdrempelig, en vooral heel gezellig. Zowel in Heerhugowaard als Bergen vind ik bij The Athlete Club de ruimte om mijn energie kwijt te kunnen, er wordt serieus getraind, veel gelachen en ik heb ook nog nieuwe (trail) running vrienden leren kennen...

Op mijn wishlist staat echt zonder twijfel de Laugavegur Trail in IJsland.

Doe je ook wel eens mee aan georganiseerde trailruns?

Ja zeker, ik vind het fijn om ook door andere gebieden te lopen, de route in te laden in mijn gpx, en vanuit daar het avontuur aan te gaan. De meeste van deze trails zijn zelfvoorzienend, je zult niet zo snel een tafel met bekertjes drinken zien staan.
Maar de sfeer die er heerst is echt speciaal, je ziet vaak genoeg dat iemand uit het niets stopt, en zijn telefoon pakt om een foto te maken van het prachtige gebied, dat is echt kenmerkend!
Iedereen let ook op elkaar, wanneer je het gevoel hebt dat iemand niet lekker gaat, dan vraag je dat gewoon, dat zie ik niet zo snel weg weghardloopwedstrijden.

Tot slot: als je één trailrun ter wereld zou mogen lopen, waar zou dat zijn en waarom?

Op mijn wishlist staat echt zonder twijfel de Laugavegur Trail in IJsland. Het landschap is ruig, stil en onvoorspelbaar… precies dat maakt het zo prachtig.
Dat lijkt mij een fantastisch mooie trail om te lopen.


Linda, dank je wel voor je warme en openhartige antwoorden. Door jouw verhaal hebben we een mooi inkijkje gekregen in je passie voor trailrunnen, je liefde voor de natuur en de manier waarop jij omgaat met uitdagingen onderweg. Je laat zien dat trailen niet alleen sportief is, maar ook een bron van plezier en beleving. Heel inspirerend!

Voor wie geen genoeg kan krijgen van Linda’s avonturen: je kunt haar volgen op Strava (Linda Z) en Instagram (@zwagermanlinda) om mee te genieten van haar trails.